نگاهی به فیلم سینمایی «شادروان»/تصویرسازی از «بدبختی انسان ایرانی» و «سعادت انسان افغانی» با چاشنی «شوخیهای جنسی»
تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۲۸۷۵۳۱
خبرگزاری فارس ـ گروه سینما: فیلم سینمایی «شادروان» عنوان دومین اثر «حسین نمازی» است که با نظر هیئت انتخاب چهلمین جشنواره فیلم فجر به این دوره از جشنواره راه یافته است. اثری در «ژانر ملودرام اجتماعی» که هرچند در ظاهر به صورت کمدی و طنز موقعیت به بیان مشکلات خانواده‌ای فقیر و حاشیه‌نشین می‌پردازد، اما مفاهیم سیاسی خود را آن هم به تلخ‌ترین شکل ممکن در لابه‌لای دیالوگ‌های طنازانه بازیگران خود به جان مخاطب این اثر حقنه می‌کند و در این میان شاید بتوان گفت تنها ویژگی مثبت «شادروان» این است که فقر را دستمایه حقارت خانواده ایرانی نکرده و خانواده باباقلی که در حاشیه شهر تهران زندگی می‌کنند، هرچند به لحاظ مالی در تنگنا هستند اما همچنان می‌خواهند عزت خود را حفظ کنند، تا مبادا اقوام و فامیلی که برای تشییع پیکر پدرشان آمده‌اند این موضوع را بفهمند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ماجرا فیلم سینمایی «شادروان» از آنجا آغاز می‌شود که پدرخانواده، با بازی رضا رویگری، به مرض قند مبتلا بوده و بعد از خوردن مقدار زیادی نان خامه‌ای، حالش بد شده و در آی سیو بستری می‌شود، اما پس از ۶۳ روز فوت می‌کند و این شروع دردسرهای خانواده باباقلی است که به لحاظ مالی وضعیت نداشته و از پس مخارج ترخیص جنازه پدر خانواده بر نمی‌آیند.
پدر قبل از مرگ به نادر که پسر بزرگ خانواده است، می‌گوید مقداری پول در حساب خود دارد که آن را در زمان مرگش صرف هزینه کفن و دفن کنند. اما حساب بلافاصله پس از صدور گواهی فوت مسدود می‌شود. نادر با همراهی برادر و خواهر و دایی اسد تصمیم به دزدیدن جنازه می‌گیرند که موفق نمی‌شوند. در این بین نادر پسر بزرگ خانواده تصمیم به ازدواج با زن افغانستانی دارد که از همسر اول خود طلاق گرفته و اکنون با دختر خردسالش در اتاقک کنار حیاط این خانه ساکن است. از طرفی برای مراسم تدفین مهمانان زیادی به منزل آنها آمده و تا برگزاری مراسم تدفین در آنجا می‌مانند و همین موضوع دستمایه طنز داستان می‌شود.
هرچند فیلم سینمایی «شادروان» همانند بسیاری از کمدی‌های ایرانی، بی‌نصیب از شوخیهای جنسی و دیالوگ‌های رکیک نیست اما در این میان از عامل موفقیت فیلم سینمایی «شادروان» در همراه کردن مخاطب با خود می‌توان به بازی خوب بازیگران اثر، در کنار ریتم تند فیلم و تعداد زیاد بازیگران و وقوع ماجراهای پی‌درپی اشاره نمود که البته افراط در آن موجب شده تا گاهی اثر دچار شفتگی به نظر آید.
فیلم سینمایی «شادروان» در لایه‌های زیرین و به صورت کاملا نمادین ایران را ویران‌شهری نشان می‌دهد که حتی هزینه کفن و دفن مرده‌های خود را ندارند، اما از آن سو «افغانستان» را که «سردار» و «آهو» نماد آنها هستند و تا دیروز آه در بساط نداشتند، موفق و آینده‌دار ترسیم می‌کند و این موضوع را حتی در نام کاراکترهای افغانستانی شاهد هستیم. مردمی که ما آنها را شناسنامه‌دار کردیم، ما به آنها هویت بخشیدیم، اما سرانجام کار، دیگر ما انتخاب آنها نیستیم و به دنبال خوشبختی خود می‌روند. به این ترتیب، آینده و چشم‌اندازی روشن را برای مردم کشور افغانستان متصور می‌شود که سرانجام به سعادت می‌رسند. اما در مقابل سرزمین ایران همچنان ویران‌شهر باقی می‌ماند و آینده‌ای ندارد. این شاید خطرناک‌ترین پیام فیلم باشد که به صورت غیرمستقیم و کمدی مطرح می‌کند. این موضوع از آنجا برای مخاطب مسجل می‌شود که حسین نمازی کارگردان اثر در نشست خبری این فیلم در سالن رسانه به صراحت به بیان این موضوع می‌پردازد که؛ «ما همه یک خانواده‌ایم و جامعه هم مثل یک خانواده بزرگ است و کسی نمی‌تواند کمکمون کنه جز خودمون» و به این ترتیب می‌توان دریافت که نمادین بودن اثر موهوم نبوده و فیلم سینمایی «شادروان» به صورت جدی به نقد نحوه کشورداری آن هم با شوخی‌ها و مضامین بعضاً اروتیک و جنسی می‌پردازد.
سیدعرفان فاطمی
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: فارس نیوز شادروان فیلم سینمایی فیلم سینمایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۲۸۷۵۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نیم نگاهی به زندگی شهید محمد سهرابی‌ثانی
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای کهگیلویه و بویراحمد، شهید محمد سهرابی ثانی ۳۰ شهریور ۱۳۶۳ در خانواده‌ای مومن و متدین در روستای مله آبگاوان از توابع بخش موگرمون شهرستان لنده در استان کهگیلویه وبویراحمد دیده به جهان گشود. خانواده‌ای کاملاً مذهبی که از راه کشاورزی و دامداری امرار معاش می‌کردند پدر و مادر سعی می‌کردند با کسب روزی حلال فرزندشان را بزرگ کنند تا سختی‌های روزگار هیچ گاه از ذهن فرزندانشان پاک نشود و خود ساخته و با اراده قوی و بردبار بزرگ شوند. یارو یاور پدر محمد از همان کودکی یار و یاور پدر بود و در کار‌های کشاورزی و دامداری پدر را یاری می‌کرد، از همان کودکی علاقه شدیدی به درس و تحصیل داشت و دوران ابتدایی را در مدرسه مله آبگاوان گذارند و بنا به ضرورت جهت امر تحصیل به شهرک سرآسیاب لنده مهاجرت کردند. شهید محمد سهرابی ثانی دوران راهنمایی را در مدرسه شهید ثانی لنده با موفقیت به پایان برد و همزمان با پایان امتحانات خردادماه به واسطه فقر مادی حاکم برخانواده به شهرستان بوشهر می‌رفت تا با کار در گرمای طاقت فرسا و هوای شرجی این شهر درآمدی برای خود و خانواده اش از طریق کارگری به دست آورد و خانواده رنج و سختی کمتری متحمل شوند. شهید باتوجه به عشق و علاقه‌ای که به رشته میکانیک داشت راهی دبیرستان کارو دانش خوارزمی شد تا دیپلم خود را در این رشته بگیرد. ورود به سپاه وی پس از سالها فعالیت در بسیج و عضویت فعال این نهادانقلابی با توجه به فعالیت‌ها و حضور مداومش در برنامه‌های فرهنگی و مذهبی در مسجد در تاریخ ۳۰ شهریورماه ۱۳۸۴ با شرکت در آزمون ورودی سپاه پاسداران به عضویت تیپ ۴۸ فتح درآمد تا در نهادی منسجم‌تر و مقدس‌تر به میهن خود خدمت کند. درس در کنار جنگ این شهید والامقام پس از حضور در سپاه پاسداران راهی دانشگاه آزاد اسلامی یاسوج در رشته کارشناسی حسابداری شد تا شوق و ذوق به علم را بنا به تاکید رهبرش در خود بارور کند. وی سال‌های زیادی را با مشقت و سختی تحمل کرد تا سرپناهی برای خانواده اش بسازد که بعد از تکمیل منزل پدر با خاطری آسوده زندگی خود را ادامه دهد. شهید عاشق سپاه و بسیج بود وهمیشه می‌گفت: بسیج و سپاه دو بدنه تفکیک ناپذیرند و عزت و اقتدار ما را این دو و نیرو‌های مسلح ما به ارمغان می‌آورند. علاقه به خانواده او علاقه شدیدی به خانواده داشت و مرتب همه اعضای خانواده را به دیدار از آشنایان و انجام صله‌ی رحم دعوت و ترغیب می‌کرد وی همیشه عاشق کارش بود به طوری که وقتی می‌خواست به یاسوج برود طوری برنامه ریزی می‌کرد که تا قبل از ساعت هفت صبح درمحل کارش حاضر شود. نحوه شهادت شهید محمد سهرابی ثانی و سایر همرزمانش در تیپ ۴۸ فتح باتوجه به ماموریتی که داشتند عازم جبهه شمالغرب ایران اسلامی با هدف مبارزه با گروهک تروریستی پژاک در منطقه جاسوسان شدند. در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۳۹۰ پس از وارد کردن ضربات سنگین به کومله‌ها و گروهک تروریستی پژاک در کمین نیرو‌های دشمن قرارگرفتند. ساعت ۶ صبح همان روز جاسوسان از ناحیه سینه و پهلو وی را مورد اصابت تیر قرار دادند و او به فیض عظیم شهادت نایل آمد. دقایقی بعد نیز دوست و همسنگرش شهید آیت صدیقی نژاد نیز به فیض عظیم شهادت نایل آمد و هر دو دست در دست هم به سوی معبود خویش شتافتند. سخن هم رزم: قاسمی از همرزمان شهید سهرابی ثانی می‌گوید: شب عملیات شروع شده بود محمد در میانه راه که داشت می‌رفت پیامکی برای من و چندنفر دیگر از دوستانمان فرستاد که به این شرح بود: (ضمن خسته نباشید از همه شما دوستانم طلب حلالیت می‌کنم) صبح روز بعد وقتی خبرشهادتش را شنیدیم فهمیدیم که شب هنگام فرشتگان به وی و سایر شهدای این عملیات نظر و توجه خاص داشته اند. از زبان برادر شهید: شهیدعلاقه زیادی به ورزش فوتبال و فوتسال داشت و در کنار این دو علاقه‌ای زیادی نیز به ورزش‌های رزمی به خصوص کاراته و تکواندو داشت و دارنده چندمدرک در این دو رشته رزمی بود. به هرحال اگر فداکاری‌های شهید محمد سهرابی ثانی و سایر شهدای حریم امنیت ایران اسلامی نبود امروز ما طعم امنیت و آرامش را به این راحتی نمی‌چشیدیم و خدا می‌داند چه سرنوشت تخلی در انتظار ما بود. این شهید بزرگوار ۱۳ شهریورماه ۱۳۹۰ بر روی دستان مردم مومن و ولایتمدار شهرستان لنده تشییع و در گلزار شهدای شهرک سرآسیاب لنده در جوار سردار رشید سپاه اسلام شهید جان محمد کریمی آرمید تا مقبره اش زیارتگاهی باشد برای دلدادگان شهید و شهادت.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»